Mensinge, 18 november 2022

 

Een beetje regen tussen twaalf en twee voorspelden Buienradar en Weerplaza eensgezind. In werkelijkheid begon het al te motregenen vóór tien uur, toen we nog op de verzamelplek stonden, de parkeerplaats tegenover de voetbalvelden aan de Norgerweg in Roden. Na het Natuurschoonbos van vorige week stond opnieuw een klassieker in de bakermat van de werkgroep op het programma: het Mensingebos.

 

Lichte regen bleef ons de hele excursie vergezellen, en als het eens droog was drupte het wel uit de bomen. Maar het deerde niemand: de stemming onder de elf excursiegangers – Angela, Annet, Hans, Hugo, Immy, Ipie, Jan, Martin, Tineke en ondergetekende – was en bleef opperbest. De stemming kwam er meteen goed in toen we al helemaal aan het begin – nog vóór we bij de kop van het turfvaartje kwamen – een flinke groep gave exemplaren van de Oranje oesterzwam vonden, op een liggende boomstam (of was het een dikke tak?) links van het pad. Die soort was al door Cees aangekondigd in zijn aanwijzingen vooraf aan mij, maar dan op een andere plek. Daar kwamen we hem inderdaad weer tegen, en toen snapte ik die aanwijzing pas. Hij groeit daar al een paar jaar op een hekpaal(!) van Staatsbosbeheer, en markeerde het punt waar we linksaf moesten. Veel was er hier trouwens niet meer van over, maar we zagen hem ook nog op een derde plek tussen de beide genoemde in.

 

Bevorderlijk voor de stemming was ook dat de meldingen van soorten gestaag bleven binnendruppelen, wat Annet tot de gelukzalige vaststelling bracht ‘wat zien we toch veel vandaag’, waarmee ze ieders gevoel verwoordde. De uiteindelijke lijst van ten minste 105 soorten is inderdaad duidelijk langer dan die van een week eerder. Een bijzonder hoge score voor dit gebied is het nou ook weer niet, maar waren we langer doorgegaan en hadden we ook het bos ten oosten van het turfvaartje meegenomen, dan hadden we er beslist soorten bij gevonden. Nu moesten we om kwart voor twee terug zijn en bleef de tocht beperkt tot de lus door het westelijke deel met terugweg langs het vaartje.

 

Echte zeldzaamheden vonden we ook vandaag weer niet. Niet alledaags was de Dwergsatijnzwam waar Angela mee aan kwam in het ‘Scoutinglaantje’. Daar zagen we verder, na een lijk van een Holsteelboleet, ook mooie verse exemplaren van de Gele ringboleet, uiteraard bij lariks. De Trechtercantharel, vorige week al present in het Natuurschoonbos en toen voor sommigen nog nieuw, was hier en op nog twee andere plekken te bewonderen. Voor de fotografen in het gezelschap was er sowieso voldoende aanbod van leuke soorten, waaronder bijvoorbeeld ook Kleine stinkzwam en Groene glibberzwam. Daarbij zorgden de verbale commando’s van Tineke aan haar camera steeds weer voor lichte ontregeling en hilariteit.

 

Leuk was de Slijmsteelmycena, gevonden door Ipie. Als mensen die voor het eerst door een loep bekijken, is succes verzekerd. Op de terugweg door de laan langs het vaartje droeg Martin een soort aan die we niet zo vaak tegenkomen: de Baardige melkzwam. Stipt op de door mij bepaalde eindtijd van 13.45 uur waren we terug bij fiets en auto. Een echte pauze hadden we niet eens gehad; tussen de bedrijven door was er wat gegeten en koffie gedronken. Ook dat vond vandaag niemand een probleem.

 

Henk van den Brink

 

 

klik hier voor meer foto's