Karige oogst op 7 oktober

 

Vandaag verzamelde een elftal zich bij het kerkje aan de rotonde bij Een: Jan, Martin, Leo, Willie, Immy, Janny, Cees, Arjan, Tineke, Wil en Hugo. Een bezetting waar je op zijn minst op mag rekenen. De verwachtingen werden vooraf al iets getemperd, want voorafgaande inspecties in de buurt leverden geen hoge scores op. Op zich was dat niet erg, zo kom je er weer een beetje in. En ach, we waren met een gezellige groep die de tijd nam om de nodige aandacht aan de vondsten te schenken.

 

Dat begon direct al in het begin van de excursie bij de vondst van een tak met het Eikelbekertje (Ciboria pseudotuberosa). Dat is altijd een dankbaar foto-object waar menigeen zich op stortte. Het wil niet zeggen dat de hiernaast afgebeelde foto de beste was, want de webmaster maakt een keus uit vele waarbij eenieder aan bod komt. Overigens is niet gezegd dat de hier geplaatste foto niet de beste uit de serie is… Nog niet zo lang geleden hadden we in dit bos meerdere meetpunten (4) liggen, maar nu per km-hok wordt geïnventariseerd zijn ze opgegaan in 2 hokken. Eén ervan was het Haantjeshok waar Henk Haantjes in een ver verleden meer dan 30 exemplaren van de Kleverige knolamaniet (Amanita virosa (BE)) ontdekte. We hebben er rondgekeken, maar, we hadden al niet veel hoop, ook nu stonden ze er niet. Dat aantal van meer dan 30 is trouwens nooit meer gehaald, hooguit een stuk of 5. We ontdekten er wel een oudgediende, namelijk de Olijfkleurige gordijnzwam (Cortinarius infractus), zij het dat het slechts een enkel exemplaar was.

 

We vervolgden onze weg en maakten een tussenstop bij het Spaanse Kerkhof, waarbij het bruggetje ernaartoe als zitelement werd gebruikt. Na weer op krachten te zijn gekomen werd de Oude Norgerweg verder gevolgd waarbij en passant de Blanke champignonparasol (Leucoagaricus leucothites) werd gevonden. Voor de meesten was deze mooie paddenstoel een onbekende, maar toch is het een redelijk algemene soort die we vrijwel elk jaar wel eens tegenkomen. Na de oversteek naar de Hospitaallaan kwamen we in het voormalige meetnet Het Purperlaantje terecht, vernoemd naar de Purpersnedemycena (Mycena pelianthina (KW)) die hier voorkomt. Ook nu kwamen we hem tegen en ook hier werd er uitvoerig naar gekeken. Opvallend was de vondst van een Oranjerode stropharia (Leratiomyces ceres), eigenlijk een houtsnippersoort die we hier nog nooit eerder hadden gezien. Wat opviel was dat na deze vondst een eindje verder weer een exemplaar werd gevonden en daarna nog een keer.

 

In tijden van weleer vonden we jaren achter elkaar honderden exemplaren van het Gewoon varkensoor (Otidea onotica (KW)) en er was zelfs een jaar bij dat ze werden vergezeld door honderden Donkere hazenoren (Otidea bufonia). Op af en toe een enkele oor na in vorige jaren worden ze zelden meer gespot en ook nu hield de oogst op bij  enkele nog piepkleine varkensoortjes. Misschien dat er later nog meer zijn te zien, maar nu het al wat later in het jaar is wordt de kans daarop steeds kleiner. Dat geldt helemaal voor de stekelzwammen aan de voormalige Stekellaan. Daar is het al jaren achtereen huilen met de pet op en ’foutjes’ van Staatsbosbeheer zijn niet bevorderlijk voor de populatie van de 6 soorten die er in het verleden zijn gevonden. Zo werden er tijdens kapwerkzaamheden over een grote lengte hout gestapeld en de druk die er door ontstaat schijnt een funeste invloed op de populaties te hebben. Sindsdien staat er niets meer, maar dat paste wel op een dag als vandaag.

 

Cees Koelewijn, coördinator

 

Klik hier voor meer foto's